bugün televizyonda kanalları gezerken, henüz başlamış jumanji filmine denk gelmem üzerine beni çocukluğuma götüren, kendini görür görmez gözlerimin dolmasına sebep olan neredeyse ağlayacak konuma getiren büyük usta, aktör. neden bilmiyorum ama kendisini bir başka seviyorum. sanırım çocukluğumda filmlerini sürekli takip etmem ve benim için küçük yaştan beri bir kahraman olması bunda etken. öldüğünde de çok üzülmüştüm, özellikle intihar etmesi beni üzmüştü, filmleriyle insanlara umut ve mutluluk aşılayan bir insana yakıştıramamıştım bunu... simdi baktım nerdeyse iki buçuk yıl olmuş. huzur içinde uyu büyük usta.